De laatste weken en spannende tijden

Hallo allemaal,

Zoals jullie misschien gezien hebben, heb ik mijn laatste blog niet afgemaakt. Het begin was er maar het hield al snel op. Ik weet niet waarom maar ik denk dat het gebrek aan tijd is, en doordat ik veel te veel heb meegemaakt. 

De laatste weken zijn voor mij nu echt aangebroken (nog zes weken te gaan bij mijn familie   ) en mijn eerste vliegticket is geboekt. Spannend allemaal wel... Maar ook enorm leuk ! Ik heb namelijk via facebook een meisje leren kennen die in de week na mijn aupairtijd, de tijd dat ik dus klaar ben bij mijn familie, gaat reizen. Dat was voor mij perfect want ik wilde heel erg graag gaan reizen maar vond het ook allemaal wel erg lastig om te plannen. Dat is iets waar ik helemaal niet goed in ben, en ik weet al helemaal niet waar ik dan moet beginnen. Het eerste wat ik uiteindelijk gedaan heb is de kaart van Australië getekend en gekeken waar alle plaatsen waren die ik nog wilde bezoeken. Ja dat hebben jullie goed zelfs daar heb ik me nooit eerder in verdiept, ik wist hoe het land eruit zag op de kaart maar daar hield het een beetje mee op... shame   Ik had dus eerst het idee om de Great Ocean Road te gaan doen met een vriend van mij maar dat ging door omstandigheden helaas niet door. Om het alleen te doen zag ik ook niet helemaal zitten. Om met dat meisje mee te reizen was dus helemaal top. We gaan naar Cairns en hebben dus dezelfde vlucht geboekt, samen een airbnb geboekt en wat dag tours geboekt. Ik heb er helemaal zin in en dat is voor mij een perfecte afsluiting van mijn tijd in Australië. We blijven daar een week en dan hoop ik zelf nog drie of vier dagen naar het noorden Darwin te gaan omdat het daar ook heel mooi schijnt te zijn. Als dit allemaal lukt vlieg ik vanaf daar terug naar Nederland.     

De laatste weken zijn voor mij enorm ups en downs geweest (nog steeds), van die momenten dat je moeder dan zegt 'goh het is wel wat leuker als je zo belt' wanneer ik weer blij ben en leuke dingen ga doen nadat ik haar gesproken had wanneer ik me even helemaal kut voelde en gewoon helemaal klaar met alles was   haha sorry mam geloof mij alle aupairs en moeders hebben dat, maar desondanks geniet ik nog steeds van elk moment die ik hier heb. Ik ben enorm blij met mijn gezin, ik heb de tijd van mijn leven gehad en ik had het niet gedacht maar ik ga het toch zeggen... Ook ik ben veranderd. Ik was al heel erg volwassen maar dit ben ik nog meer geworden en ook ben ik mede door mijn super familie (oke niet altijd super maar iedereen heeft zo zijn dingetjes toch, heel normaal met familie) veel opener geworden. Uiteraard komt dit ook doordat ik zoveel ondernomen heb, nieuwe mensen heb leren kennen en deze ervaring nu heb. Met mijn familie ben ik super close geworden en we werken echt als een team. Ook merk ik dat de kinderen enorm gehecht zijn aan me. Ik ga Australië en de kindjes zo missen   

Ik ben inmiddels al aan de gang gegaan met mijn afscheidscadeautje voor mijn hostparents. Ik had bedacht om een fotoshoot met de kinderen te doen, en dat is een soort van gelukt. Haha.. Het was niet zoals ik verwacht had en enorm chaos maar toch we hebben een paar mooie foto's !    Deze heb ik heel mooi ingelijst en geef ik voordat ik weg ga. Ik ben er zo trots op en ze zijn zo mooi en ik kan niet wachten en nu moet ik het nog zo lang geheim houden helluuupppp   Gelukkig heb ik mijn geheimpje al met Minnie gedeeld, die kan heel goed dingen geheim houden.

Mijn voetballen zou eigenlijk klaar zijn nu maar... We hebben onze poule gewonnen en gaan door voor de semi-finales morgen ! Als we dat winnen zitten we in de finale en het zou toch helemaal gaaf zijn om die ook te winnen. Ik heb mijn coach gevraagd of ik mijn voetbalshirt mag houden en alle namen van mijn teamgenoten erop mag laten zetten. En dit vond hij uiteraard goed. Ik heb nu een heel gaaf shirt met alle namen erop als herinnering. Die ga ik thuis inlijsten en ophangen (ook ga ik hem nog wel even dragen als ik terug vlieg natuurlijk   ).   

Ik ga genieten van mijn laatste weken hier en ik schrijf jullie snel weer als ik terug in Nederland ben.

See ya !

Melanie

Hoogtepunten van mijn tijd in Australië/daytours

Surfen

Melbourne Mount Bullar

Auto Royal national park drie duitse aupairs en een andere aupair

hunter valley winetour

porth stepens

blue mountains (vorige blog)

Bondi to Coogee walk

Canberra

Weekend Manly met de meiden

Time flies if you are having fun

Hallo Allemaal,

Ik heb een tijdje niet geschreven helaas maar dat ga ik nu maar weer even inhalen. Don't worry ik zal alleen de hoogtepunten beschrijven en geen urenlange blog schrijven. Zie het als een korte update. De laatste blog had wat problemen met het uploaden van foto's. Erg frustrerend ! Goede nieuws is dat ik niet weet waar ik de tijd vandaan moet halen om te schrijven. Goed teken toch

Tijd, tijd, tijd.... Vliegt ! Ik ben inmiddels alweer vier weken in Sydney en dat betekend dus twee maanden in Australië. Het voelt echter als maanden (en dan bedoel ik niet twee maar veel langer natuurlijk) en ik ben blij dat ik nu nog tijd zat heb want ik heb al veel gedaan maar wil zeker nog veel meer doen (heb nog een aardig lijstje met mooie plekken die ik wil zien).

Zaterdag 21 Aprilben ik naar de Blue Mountains geweest. Dit was enorm gaaf, super mooi. Er waren veel mensen die hadden afgezegd dus uiteindelijk waren we maar met zeven mensen. Dit was erg fijn want hierdoor hadden we langer de tijd op verschillende plekken en konden we meer zien. We vertrokken vanaf central met een kleine campervan (super cool soort hippie tourbus met goede roadtrip music), de sfeer zat er dan ook al meteen goed in. Iedereen moest zijn naam op het raam zetten en het genieten kon beginnen. Op die momenten besef ik dat ik iedereen mee zou willen laten kijken en zou willen laten ervaren wat ik op dat moment doe. Maar uiteraard hebben jullie geen idee Het is een echt vakantie en roadtrip gevoel/experience. Het leukste is dat dit een klein Australisch bedrijfje is waardoor de sfeer veel beter is (dan een grote commerciële organisatie), persoonlijker. Ik heb dat via facebook gevonden en hierover gelezen.

Waterpark, knutselen, bakken en mijn eerste Australische pie is een feit

Hallo allemaal,

Maandag ben ik met Minnie naar een waterpark geweest (nadat we Nye naar school hadden gebracht). Voor degene die niet weten wat dit is, dit is een gewoon park met een speeltuin maar ook heel veel water (geen zwempark).  Dit was erg gezellig en Minnie vond het helemaal leuk. Ik had dit park op internet gevonden, en gezien dat ze dus meerdere waterparken hebben in de omgeving, en dit was de dichtstbijzijnde (30 min. rijden ongeveer). Het weer was erg goed en daarom besloten we om onze zwemkleding aan te trekken en gewoon lekker nat te worden   Onderweg hadden we alleen nog even een klein probleempje... Terwijl ik aan het rijden was en op het dashboard (of hoe je dat ook noemt) keek zag ik dat ik nog 2 kilometer te gaan had voordat de tank leeg was. SHI* !   Stress van hier tot Tokio dus want we waren net de snelweg op gereden. Mindset changed: zo snel mogelijk ergens stoppen en op zoek naar het dichtstbijzijnde tankstation. Dit was gelukkig precies het goede moment want we hadden inmiddels nog maar 1 kilometer te gaan en een tankstation 600 meter voor ons. Pfieuww   Ik dus aan een random persoon gevraagd of ik de goede 'diesel (want er waren wel meer verschillende vreemde kleuren met voor mij onbekende teksten) tank' had, mijn hostmom snel even gebeld (terwijl er een boos/geïrriteerd mannetje naar me toe kwam dat ik niet mocht bellen terwijl ik aan het tanken was. Oh sorry wist ik veel, had zijn dag waarschijnlijk niet ofzo) of ze de tank helemaal vol wilde hebben (oeps... sorry ! Dit hadden we van het weekend moeten doen   ), een ijsje voor/met Minnie gehaald en gauw weer verder gegaan. We waren er gelukkig bijna. Minnie ging all the way in het park en was helemaal nat. Wel een beetje koud daarna hoor... (trillende lippen)   Dus ik snel maar weer de speeltuin ingegaan met Minnie om warm te worden en op te drogen. Ik kon natuurlijk niet achterblijven en was ook helemaal nat. 

Voor de lunch zijn we naar het Westfield shoppingcenter gereden. Daar hebben we heerlijke sushi gescoord en voor Minnie een shake (soort ijs smoothie).

In het park had Minnie veren gevonden. Vervolgens had ik bedacht om ze (gadver!) mee te nemen, en een vogel te maken. Mijn nagetekende magpie (ekster) was enorm goed gelukt en ik had mijn tekenkunsten overtroffen. Minnie had hem super leuk afgemaakt met de veren. Wouw i love it   

Dinsdag was een dag om rustig aan te doen want Minnie was maandag al goed chagrijnig (moe) van het drukke weekend. We hebben dus hartstikke leuk geknutseld, geverfd en flink gebakken. Cakejes, appelflapjes en mijn eerste Australische pie is een feit         

De avond was ik goed moe en ik had niet veel zin om te trainen, maar als ik er dan eenmaal ben is het goed. Heerlijk. Ook had ik te horen gekregen dat ik goed genoeg speel om zondag weer bij hetzelfde team mee te voetballen (hogere divisie). Yesss ! Zondag maar weer even mijn best doen en proberen om in dat team te mogen blijven (ze hebben namelijk ook een ander team maar die spelen iets lager). 

Woensdag

Vandaag had ik Minnie en Nye beiden thuis omdat Minnie vakantie heeft. Ze hebben me flink uitgeprobeerd (en stoken elkaar op). Minnie verteld Nye dingen te doen die niet mogen (en hij doet het) en Nye doet alles na wat Minnie doet (terwijl Minnie weet dat ze dingen doet, uitprobeert, die niet mogen). Als ik dan 'boos' word op Minnie na flink waarschuwen huilt ze om mama... pfff,  en ze benoemd gerust dat mama thuis is als ik vertel dat ze iets niet mag (ze probeert het/weet heel goed hoe het zit). Nye wilde vandaag niet slapen en besloot de kamer van mama in te rennen (waardoor hij toch zijn zin krijgt uiteindelijk, terwijl mama aan het werk is) met als gevolg een mega driftbui. Welkom in het leven van een Aupair, fix het maar weer terwijl ouders thuis zijn, helluupp    Hectische dag. Toch hebben we vanmorgen leuk geverfd, gedanst en met stoepkrijt getekend (elkaars lichaam omgetrokken) buiten.

De middag gingen Natasha en Minnie Nanny (oma) ophalen van het vliegveld. Die komt een paar dagen over vanuit Melbourne. Ik heb dus maar even goed schoongemaakt, en Nye daarna snel mee naar buiten genomen in de buggy voor een lange wandeling. Terug thuis snel gegeten en gedoucht klaar om op tijd naar bed te gaan (Nye dus, zonder middagslaapje). Dit ging gelukkig stukken soepeler.  

Ik ben morgen een dagje vrij dus tijd voor Netflix ! Bijkomen...

Tot de volgende blog !

Melanie

Let's play !

Hallo allemaal,

Vandaag was mijn eerste officiële wedstrijd met de meiden van Turramurra United FC. Ik had er enorm veel zin in (zoals ik al schreef), en stond mid-mid/centraal. In het begin was het wel weer wennen maar één ding was zeker: mijn nieuwe schoenen waren al stukken comfortabeler, dan de andere die ik had. Yeahh . De meiden zijn erg goed en samen zijn ze een enorm sterk team. De wedstrijd hebben we dan ook met 4-0 gewonnen. Ik ben enorm blij dat ik alweer lekker mee kan doen.

See you at the next blog !

Melanie

Back on the field, en mijn eerste knuffel is een feit :)

Hallo allemaal,

Maandagheb ik met Minnie een lieveheersbeestje gemaakt. Je hebt op facebook een hele leuke pagina waar je heel veel knutselwerkjes kan vinden. Dit heet easy peasy and fun. Erg leuk ! Minnie wilde zelf het blaadje tekenen en omdat we geen zwart papier hadden, had Minnie bedacht om een wit blaadje zwart te kleuren. Hoe slim, hier had ik zelf nog niet eens over nagedacht.

Toen we klaar waren zijn we naar het park, en naar de bibliotheek, gegaan. Het is deze week nog steeds erg lekker weer.

Maandag heb ik trouwens mijn eerste recept gekookt helemaal in het engels ! En het was lekker... Ik was helemaal trots. Rijst met maïs erin en kip gebakken in hele lekkere marinade.

Dinsdagben ik met Minnie wezen zwemmen. Mijn hostmum had de auto nodig dus moesten we wachten tot de lunch, totdat Natasha (hostmum) terug was. Minnie had er erg veel zin in en kon eigenlijk niet wachten. Dus op tijd eten en toen moeder terug was, GAAN Dit was even kort, een uurtje, omdat we Nye daarna op moesten halen van preschool. Maar dat maakte het uiteraard niet minder leuk. Moeder moest naar een vergadering toen we thuis waren dus ik was voor het eerst de avond alleen met de kids. Dit ging uiteraard goed en is niet anders dan dat ik gewend ben. Behalve dat de 2-jarige Nye besloot om niet in bad te willen... Dit was de avond daarvoor ook (bij zijn moeder) en toen mocht hij gelijk naar bed. Dit probeerde hij nu dus ook maar om dat te onderbreken en er geen gewoonte van te maken heb ik hem dus maar snel in bad getild, uit bad getild (alleen voor het idee) en zijn pyjama aan gedaan (wat hij alleen maar vroeg en wilde). Niks aan de hand dus, en hij zat hartstikke lief met zijn treinen te spelen daarna.

Ik had dinsdag mijn eerste voetbaltraining bij de andere club, Turramurra United FC. Moeder was een beetje laat thuis van de vergadering maar dat was niet zo erg (ik moest na deze lange werkdagen namelijk nog een beetje zin maken en energie vinden). Ik ben toen snel naar boven gegaan, omgekleed en in de auto gesprongen. Ik had niet gezien dat er een parkeerplek was en had de auto daarom aan de andere kant van de weg bij een ziekenhuis geparkeerd. Snel even naar binnen gelopen en gevraagd of dit een probleem was, maar dat was prima. De coach en de meiden vonden het leuk dat ik gekomen was (en moesten hard lachen, toen ik hun vraag beantwoordde en zei dat ik pas en week hier was, omdat ik nu al weer op het veld stond en voetbalde) , en dit was gelijk een hele andere training dan de week ervoor (van de andere club). Een training van nonstop rennen en oefeningen. Veel meer op mijn niveau (wat ik gewend ben). Dit voelde dus veel beter en ik kreeg gelijk mijn short en sokken. Ik had trouwens in de laatste wedstrijd tijdens de training de perfecte winnende goal voorgegeven door een erg mooie combinatie !De meiden waren erg sociaal en wonen ook allemaal in de buurt. Daardoor kreeg ik gelijk te horen: als je zondags mee wil rijden komen we je wel ophalen hoor, geef het gewoon aan ! Top. Facebook uitgewisseld en de volgende dag gelijk maar aangemeld voor de club. Het was nog even de vraag of ik dan zondag de wedstrijd zou kunnen spelen omdat ik een nummer nodig had, zodat ik ook verzekerd zou zijn, maar dit was allemaal binnen een paar minuten geregeld. Super fijn.

Woensdagheb ik Minnie naar school gebracht. Natasha kende een park en vertelde me dat het leuk was om daar met Nye heen te gaan. Dit heb ik dus opgezocht, maar ik wilde eerst nog even langs het service center om mijn WWCC (work with children check) te regelen. Dit was namelijk niet ver van de school van Minnie vandaan. Ik moest mijn paspoort en/of rijbewijs laten zien, nadat ik online al dingen had ingevuld, maar toen ik daar was accepteerden ze mijn rijbewijs niet en vertelden ze mij dat ik een ander formulier moest invullen. Dat wilde ik dus doen maar omdat ik, terwijl we aan het wachten waren, Nye mijn telefoon had gegeven (diggers, diggers, diggers) bleef hij natuurlijk huilen en schreeuwen om mijn telefoon (ja die fout had ik gemaakt en dat doe ik dus niet meer ). Tijd dus om het formulier mee te nemen en te gaan. Dat kwam de volgende keer wel weer. In de auto heeft ie nog even tien tot vijftien minuten alles bij elkaar geschreeuwd om niks (ik wist niet wat ie wilde en hij zelf ook niet meer volgens mij). Hij wilde naar huis en zelfs niet meer naar het park. Oké dan gaan we naar huis (ik rij gewoon via het park natuurlijk en vraag het hem dan nog wel eens), en toen hij het park zag wilde hij toch wel naar het park. We hadden niet veel tijd meer, dus snel nog even schommelen, klimmen en glijden en toen weer gauw naar huis. Ik had thuis wat pannenkoeken gebakken (maar dit was met andere bloem en was niet te eten helaas) en Nye was goed moe om lekker te gaan slapen. Toen we Minnie op gingen halen hebben we nog heerlijk in het park bij school gespeeld.

Donderdaghad ik een korte dag en dat betekende dus dat ik daarna drie en een halve dag weekend had ! Yes heerlijk. Nye wilde al vroeg naar het park en onderweg had ik een thee gekocht om in het park op te drinken. Nye wilde graag een koek. Omdat we vroeg waren waren we helemaal alleen in het park. Op die momenten besef ik dan regelmatig dat ik enorm geniet van die dagen en de simpele dingen. Nye die rondstept terwijl ik heerlijk op het bankje van mijn thee en het lekkere weer geniet. Daarna zijn we naar de bibliotheek geweest. Dit was weer erg leuk en gezellig. Boekjes, zingen en dansen.

Omdat Minnie ook graag wilde voetballen bij dezelfde club had ik geregeld dat ook zij naar de training kon komen. Ze zou in het team van de seagulls (? meeuwen dus) komen en op donderdag van 4.30 pm tot 5.15 pm trainen. Ook hadden ze al wedstrijden, op zaterdag. Mijn hostmum vond het erg leuk dat ik dit geregeld had en vroeg dus ook of ik dat samen met Minnie wilde doen. Uiteraard vond ik dit leuk. Ze vroeg het omdat ze dit een beetje als 'ons'dingetje zag. Ik werkte maar tot 12.30 pm dus ik had nog even lekker de tijd om een film te kijken tussendoor. Deze was erg goed, Before I Wake.

Toen Minnie thuis kwam had ze erg veel zin in de training en was ze snel omgekleed. We konden dus op tijd vertrekken naar het veld. Eenmaal daar aangekomen hadden we al snel de persoon gevonden waar ik contact mee had, zij heet ook Natasha net als mijn hostmum (voor Minnie wel makkelijk te onthouden ). Minnie kreeg gelijk een broekje, shirt en een bal van de club en werd hartelijk ontvangen. Dit vond ze natuurlijk erg leuk (en ze zag er zo schattig uit in dat tenue, ik was zo trots ! ). We hebben vast even samen wat overgespeeld met de bal en ik kon gelijk zien hoe enthousiast Minnie was. De training en al die kinderen vond ze nog wel erg spannend. Het was de eerste keer in haar leven dat ze zoiets zag en meemaakte natuurlijk, dus dat snap ik wel. Toch heb ik haar een beetje geprobeerd te stimuleren om mee te doen, maar ze liet mijn hand amper los en wilde dat ik bij haar bleef natuurlijk. Hierdoor heeft ze niet echt meegedaan en alleen aan de kant gestaan en gekeken. Voor de eerste keer al heel wat natuurlijk en goed dat ze dit heeft ervaren. (De excuses van) dat ze verlegen was, dat iedereen naar haar keek en dat ze moe was heb ik allemaal voorbij horen komen. Ook wilde Minnie natuurlijk schoenen, want iedereen had schoenen. Ik heb haar toen uitgelegd, en laten zien, dat niet iedereen voetbalschoenen had en dat we eerst moesten bedenken of ze wel echt wilde voetballen (en dat ze dat eerst moest laten zien voordat we schoenen konden kopen). Het was wel grappig om te zien dat Minnie zo enthousiast was (alles of niets ) en toen alle kinderen naar huis gingen vloog ze over het veld met de bal. Je kon zien hoe leuk ze het vond.

Toen we thuis kwamen van de training kwam Nye ineens naar me toe rennen om me een knuffel te geven ! Hoe cute. Dit was vorige week nog wel anders. Ook was hij me aan het uitdagen om aandacht te krijgen .

Vrijdagwas ik natuurlijk vrij en ben ik naar Hornsby gegaan met de trein. Dit is een erg leuke plaats, waar ze een enorm groot winkelcentrum hebben. Ook kon ik hier mijn formulier inleveren en alles regelen voor mijn WWCC. Dat heb ik dus eerst maar gedaan en dit was gelukkig snel geregeld. Ook wilde ik vragen of ik recht had op een medicare. Dit is namelijk gratis en maakt het testen van je ogen (voor mijn contactlenzen) een stuk makkelijker. Normaal is dit hartstikke duur maar met een medicare is het gratis, net als de zorg in een ziekenhuis. Dit is allemaal vrij goed geregeld hier als ik het zo hoor. Vanaf het Service Center (waar ik was voor mijn WWCC) ben ik vervolgens dus naar de locatie gestuurd waar ik naar mijn medicare kon vragen. Dit is trouwens een pasje voor de mensen die denken WT* is dat .Ook hier werd ik enorm goed geholpen en na lang, bellen, formulieren invullen en wachten had ik zelfs dit voor elkaar ! Wouw ik was verbaasd/verrast hoe ik ook dit maar weer (zo snel) had geregeld, nog steeds allemaal in het Engels uiteraard. Ik ben toen nog even naar de winkels gegaan en heb nog wat navraag gedaan bij verschillende opticiens (niet wetend waar je moet beginnen er zijn er zoveel) maar helaas kunnen ze ook hier geen prijzen zeggen en willen ze ook hier allemaal een oogmeting plannen. Dat heb ik die avond dus online maar even ingepland voor de volgende dag.

In het winkelcentrum heb ik nog een heerlijke frozen yoghurt gegeten. Je kan dan zelf de smaken die je wil, via de machines, in een bakje doen en zelfs de toppings kiezen. Je betaald het gewicht wat ze afwegen. Erg lekker.

Omdat het al laat was en donker werd ben ik op tijd weer terug gegaan. Thuis hadden we heerlijk vlees en groenten van de barbeque. 'S avonds hebben we nog een film gezien maar ik was erg moe en ben aan het eind wat eerder naar bed gegaan.

Zaterdagben ik met de familie naar het voetbalveld gegaan om Minnie te laten zien hoe dat is, als ze ook gaat voetballen. Half negen op het veld, yes ! Dit vond ze nog steeds erg spannend maar ook weer erg leuk. Ze wilde graag meedoen, maar dat mocht natuurlijk nog niet. Ik had de avond van tevoren gezegd dat het goed zou zijn om te gaan en om Minnie te laten zien wat ze kon verwachten, en dit vonden mijn hostparents een goed idee. Ze hadden haar in voetbaltenue en al meegenomen.

Op het veld had ik gelijk wat mensen die naar me toe kwamen om me te begroeten en die naar me vroegen. Erg grappig om te zien hoe snel je 'bekend' bent binnen de club als je zelf stappen onderneemt en contact legt met mensen zonder dat je ze kent.

Ik had om 12 uur mijn eerste oogmeting en was daarom dus op tijd met de trein naar Hornsby gegaan. Omdat ik vroeg was liep ik gewoon maar even de winkel in om te vragen of ze al tijd hadden maar zoals verwacht vertelde ze dat het erg druk was en dat ik nog even de tijd had om bij de winkels te kijken. Dit heb ik dus maar even gedaan en ik had ook nog wat dingen nodig, onder andere voetbalschoenen (mijn goedkope voetbalschoenen van toen krijg ik flinke blaren van, dat verschil merk je wel). Deze had ik snel gevonden en waren ook nog eens de laatste in mijn maat. Perfect, dit waren de schoenen waar ik toen naar op zoek was (soortgelijk, het gene wat ik in mijn hoofd had). Meteen geslaagd dus en ook nog eens passend bij mijn tenue.

Vervolgens ben ik terug naar de winkel gegaan voor mijn oogmeting en hier werd ik erg goed geholpen. Uiteindelijk ging ik de deur uit met nieuwe lenzen yaay ! De oogmeting is heel anders dan in Nederland by the way. Ook gaat dit veel sneller. Het enige wat ik nog nooit eerder meegemaakt had was dat ze een soort windshots/pufjes in je ogen doen, en dat drie keer. Heel raar maar dit hoort bij de oogmeting. Ook moest ik in het midden van een groen kruis staren en kreeg ik een paar keer felle flitsen.

Omdat ze overal zeggen dat je een oogmeting moet laten doen had ik er twee ingepland. De volgende was bij de andere opticien. Ik daar dus heen, verhaal uitgelegd blablabla... Je snapt het wel, maar die vrouw was daar niet heel blij mee en snapte er niks meer van. Advies wat ik dus kreeg was om het bij één winkel te houden 'want ze deden al zo veel voor me'. Oké oké sorry hoor, maar ik had nu nog steeds geen idee van prijzen. Die nogal geïrriteerde vrouw kon me dus ook niet helpen. Laat maar. Tijd om lekker verder te shoppen

Ik ben uiteindelijk lekker geslaagd. Ik heb hele leuke sloffen gekocht en een leuke rugzak.

Toen ik op tijd klaar was had ik zin om ergens heen te gaan waar ik lekker van het mooie weer kon genieten. Ergens waar ik aan een meertje kon liggen ofzo. Ik dus mijn telefoon gepakt en wat dingen opgezocht. Uiteindelijk heb ik toen besloten om naar ku-ring-gai chase national park te gaan. Dit zag er wel mooi uit en op internet stond dat er een grote picknick plaats was waar veel families kwamen enz. Ik dus de trein terug gepakt, en vanaf Turramurra de bus. In de bus heb ik voor de zekerheid nog maar een keer naar de halte gevraagd want dit was nergens te zien en werd niet genoemd. Eenmaal bij de halte uitgestapt. De buschauffeur vond het maar raar dat ik daar uitstapte en wilde toch graag weten wat ik ging doen. Toen hij dus nogmaals de deuren opende om het te checken zei hij: 'je weet toch wel dat het een plek is waar je niet lopend kan komen he ?' Waarop ik zei: 'ja ik zie wel ik ga gewoon even kijken'... Daar aangekomen bleek dus dat het een soort groot natuurpark (ofzo..) was waar ik ook in Turkije geweest ben, net zo iets. Dit kan je het beste met de auto doen maar toch was het lopend ook nog wel te doen. De afstand is ongeveer 5 km totdat je bij de picknickplaats komt. De moeite waard dus denk ik. Het was alleen al laat en in de tijd dat ik daar aan zou komen zou ik alweer terug moeten omdat ze dichtgaan met zonsondergang. Nouja, ik had het in ieder geval gevraagd. Andere keer maar weer terug om te kijken. Toen ik terug kwam bij de bushalte bleek alleen wel dat ik zeker 40 (nog meer zelfs) minuten moest wachten voor de volgende bus terug... Hmm dan maar een stuk lopen naar de volgende haltes. Ik had inmiddels ook gezien dat er een stuk verderop wat plaatsen waren waar je wat kon drinken. Volgende plan dus: lopen tot aan het café/restaurant en daar maar weer de bus nemen. Mijn batterij van mijn telefoon was alleen wel bijna leeg, maar ik wist waar ik was/heen moest dus dat scheelt. Na een flink stuk lopen heb ik dus uiteindelijk ergens wat thee gehaald, take away, en daar gewacht bij de bushalte. Toen ik de bus in kwam kreeg ik een grote glimlach van de buschauffeur (ja dit was dezelfde en hij keek echt zo van: zie je wel..).

De thee was erg heet. Dus ik bij de bushalte (half mijn handen verbrand aan de bekertjes voor mijn gevoel) mijn thee op een bankje neergezet, terwijl ik me bedacht dat ik water in mijn tas had, om koud water bij de thee te doen. Totdat, BAM hele thee op de grond en één slok over, nooo daar ging mijn dure thee !

Prima dagje.

Zondag,vandaag is de dag van mijn eerste voetbalwedstrijd !Ik heb lekker rustig aan gedaan, mijn blog eindelijk weer bijgewerkt en heel veel zin in de wedstrijd. Ik word straks opgehaald door de coach. Let's do this ! (ps, family is naar t strand denk ik. Ik ga volgende week maar eens een twee daagse trip plannen of naar t strand)

Tot de volgende blog !

Melanie

Een geweldige afsluiting... een fantastische nieuwe start !

Hallo allemaal,

Helaas ben ik vorige week mijn blog kwijtgeraakt, doordat mijn internet niet verbonden was. Deze blog had me twee uur gekost en was precies hoe ik het wilde schrijven. Hierdoor, doordat ik enorm baalde, heeft het wat langer geduurd om nieuwe energie te vinden, de inspiratie terug te krijgen en mijn blog toch nog opnieuw te schrijven. Alhoewel ik nog steeds het gevoel heb dat ik hierdoor veel dingen niet meer weet en dat het uiteraard niet meer dezelfde blog wordt.

Anyway, ik probeer gewoon weer zo enthousiast mogelijk opnieuw te beginnen want deze week is ook alweer om.

Woensdag (28-03-2018)was ik uitgenodigd voor een lunch door een 'vriend' van mij die ik zaterdag had leren kennen. Erg gezellig natuurlijk ! Ik had een locatie gekregen van het restaurant waar we elkaar zouden ontmoeten en had er erg veel zin in. Ik was aan de late kant maar kreeg onderweg gelukkig een berichtje dat hij ook te laat zou zijn. Pfieuuw no worries Het restaurant waar we gingen lunchen was een restaurant waar normaal gesproken veel backpackers komen. Er werd me verteld dat er alleen maar vrijwilligers werken en dat ze het eten heel goedkoop, voor de minimale prijs, aanbieden. Als je wat extra (money) wil geven is dit je eigen keus. Doordat ze op die manier werken is de sfeer heel gezellig en werken hier alleen mensen die echt willen werken (vrije tijd hebben of op zoek zijn naar een baan) en niet de mensen die alleen voor het geld werken omdat het 'moet'. Ze hebben in totaal drie locaties. Eenmaal daar hadden we allebei een heerlijke burger besteld en werd mij aangeraden om Chai te drinken. Uhhmm... oké ?! Dit is blijkbaar een bekende thee die veel gedronken wordt. Ik kende het niet, maar het is het proberen waard ! Het is thee (ik weet niet precies waarvandaan, india?) met melk en (als je dit wil) honing.

Na een gezellige lunch hadden we nog een uurtje over (totdat ik de kids weer op moest halen van school/bus stop) en daarom besloten we om naar Dendy Street Beach te gaan. Dit is het strand met de gekleurde huisjes waar ik al geweest was, maar hij nog niet. Het was het perfecte weer voor het strand en ook dit was erg gezellig.

Omdat ik de kinderen op moest halen was ik op tijd weer terug bij de auto en ruim op tijd vertrokken om terug te gaan. Onderweg zat echter alles tegen. Twee wegen afgesloten, enorme file en de navigatie die ermee ophield (waarschijnlijk omdat het veel te warm werd door de zon). Thanks to google maps on the phone (luckey me ) ! Onderweg heb ik dus maar besloten om school te bellen en te vertellen dat ik minimaal 20 minuten te laat ging komen. Dit was gelukkig geen probleem en ze zouden Ala ophalen en naar het kantoor brengen. Eenmaal daar aangekomen was het al laat en vertelde ik Ala dat we dit keer niet eerst naar huis gingen om te eten, en om te kleden, maar dat we gelijk door zouden gaan naar de bus stop om Patryk op te halen.

Onderweg kwamen we een ouder echtpaar (daar leek het in ieder geval op) tegen die om bevestiging, voor de juiste weg, vroeg. Ik bevestigde dus dat ze de heuvel op moesten en dat ze dan bij de school zouden komen, waar ze blijkbaar vlakbij woonden. Ik was echter wel verbaasd want het was erg warm en het was best een lange weg nog te gaan de heuvel op. Ze zagen er al aardig moe uit en hadden wat zware tasjes bij zich. Nadat ik verder was gereden ben ik dus gestopt en vertelde ik Ala dat we ze konden helpen. Het was warm en ze zagen er moe uit en wij hadden genoeg tijd, dus waarom zouden we ze niet even brengen ? Dat heb ik dus gedaan. En hoe dankbaar waren ze mij ! Goede daad van de dag was weer verricht, mensen blij en wat voelde ik me goed dat ik ze kon helpen. Geslaagde dag dus.

Die avond werd ik uitgenodigd door diezelfde vriend om de volgende avond/nacht uit te gaan. HOE LEUK IS DAT ! Mijn laatste nacht in Melbourne En ik was de volgende dag vrij omdat het goede vrijdag was (en paasweekend). Perfect. Hij zou wat vrienden uitnodigen om mee te gaan, alleen moest ik wel even mijn hostparents voorbereiden... Maar nadat ik eindelijk de drempel over was om het aan mijn hostmum te vragen kreeg ik precies te horen wat ik verwacht had. Je mag alleen gaan als je meiden meeneemt. Uhhmm oké dat moest ik dus even regelen. En in een paar uur tijd had ik genoeg (Nederlandse) aupairs die in de stad zouden meeten, en wel wilden afspreken. Uiteraard mocht ik niet gaan zonder mijn hostmum telefoonnummers te geven, dat heb ik dus ook maar even gedaan (dit wist die aupair dus niet, er vanuit gaande dat ze toch niet zou bellen, how bad sorry). Maarja als ik zo wel het huis uit kon komen... (ik was by the way luckey dat het mijn laatste avond was anders hadden ze me nooit laten gaan, pfff). Voordat ik ging had ik nog even snel een grote portemonnee gescoord om mee te nemen omdat ik geen kleine handtas had om mee te nemen maar natuurlijk kwam ik ook zo het huis niet uit want: dit was gevaarlijk. Mijn hostmum kwam dus vrolijk aan met een grote tas. Uhhmm yes oké, alles om maar het huis uit te komen (deze liet ik dan wel weer in de auto van die vriend ik voelde me zo slecht, zo ben ik normaal niet hoor mensen). En daar gingen we, op naar de bus (ik werd afgezet bij de bushalte). Na vele twijfels of ze me wel wilde laten gaan (met mijn korte spijkerbroekje) Als ik maar wel een taxi terug nam ! Oké, oké (dat lossen we dan ook wel weer op, want NO WAY dat ik een dure taxi terug neem natuurlijk). Ondertussen had ik contact met die vriend van me. Hij kon me wel ophalen maarja uhhmm mijn hostmum zou definitely wachten op de bus dus no option. Na wat smsjes over waar we zouden meeten was het sowieso makkelijker om gewoon met de bus te gaan want in de tijd dat hij naar mij zou komen zou ik al in de stad zijn met de bus. Laat maar... Nouja we hebben uiteindelijk dus bij het station afgesproken in de stad.

Omdat ik veel later was dan gepland hadden we geen tijd meer om naar het restaurant te gaan waar hij me eigenlijk mee naartoe wilde nemen. Deze was inmiddels gesloten. Dus dat werd de mac... prima ! Er was een creapy man die om geld vroeg en waarschijnlijk onder de drugs en alcohol zat en mij bleef aanstaren, helluupp. Toen die vriend naar de wc was kwam die man naast me staan en om een knuffel vragen (no way). Gelukkig waren er genoeg mensen in de buurt.

Vervolgens hebben we besloten om eerst de meiden te ontmoeten en daarna naar de bar te gaan waar hij graag heen wilde. Dit was erg gezellig, en de meiden waren ook nog eens in een club met muziek waar ik van hou. Net als in Nederland ! Omdat de aupair waar ik contact mee had hier nog maar drie weken was, was ze erg ongeïnteresseerd. Ik vroeg haar of ze veel berichtjes kreeg van aupairs die hier net waren en dat bevestigde ze. Hier zat ze natuurlijk niet meer op te wachten, begrijpelijk. Gelukkig waren de andere meiden wel geïnteresseerd en vroegen ze mij veel over mijn familie en avonturen.

Ondertussen had die vriend wat Indiase jongens gevonden en waren ze hartstikke grappig met elkaar aan het dansen. Het werd een serieuse challenge en ze leerden elkaar hoe te dansen (ze gingen elkaar nadansen) So much fun ! We zijn daar lang gebleven en ik werd uiteraard uitgedaagd om ook los te gaan (uhmm sorry maar dat gaat niet zo makkelijk daar is veel voor nodig). Vervolgens zijn we nog naar de andere bar gegaan en hebben we de nacht doorgehaald. Ik had mijn hostmum gesmst (?) dat we bij elkaar bleven (soort van...) en dat ik de volgende dag eind van de morgen weer thuis zou zijn. Dit was toen ineens allemaal oké en ik mocht zelfs gewoon met de bus terug de volgende dag. Problem Solved.

Ik heb de avond/nacht van mijn leven gehad in Melbourne (best memories) en was klaar om de volgende dag naar Sydney te vertrekken. Thuis heb ik nog even wat geslapen (de nacht voordat ik uit ging had ik namelijk ook maar drie uurtjes geslapen, ruzie met mijn vriend . Hoort er af en toe ook bij, zelfs op afstand) en de middag was het afscheid met mijn hostfamily. Ze hadden als bedankje een super leuk schort voor me gekocht met ovenhandschoenen en een leuke mok. Ik had voor de kinderen een fotolijstje, met een foto van ons erin (en een tekst op de foto), gemaakt. Dit vonden zij ook erg leuk.

Omdat een vliegticket erg duur was met mijn heavy bagage had ik een busticket gekocht. Dit was veel makkelijker en stukken goedkoper. Ook had ik hierdoor geen 'vliegveld-stress' . Perfect. Ik mocht zelfs een extra tas meenemen voor maar 20 Australische Dollar. Mijn hostdad bracht me naar de plek waar mijn bus zou vertrekken, en Ala ging mee om me weg te brengen. Toen we van huis weg reden moest mijn hostmum huilen. Dit vond ik wel sneu om te zien en gaf mij ook wel een baalgevoel, alhoewel ik niet kon wachten om naar mijn nieuwe familie te gaan en er helemaal klaar voor was. Je merkt op zo'n moment hoe snel je een band met mensen opbouwt en hoe dankbaar mensen je zijn. Het leek net alsof mijn leven daar heel normaal was en alsof ik veel langer (voor jaren) al daar was. Ik realiseerde me weer hoe ik op dit moment steeds van plek naar plek ga en steeds weer mensen achterlaat. Maar dit hoort erbij... ik raak er inmiddels aan gewend (welkom in mijn leven ).

Bij de bus aangekomen ging ik naar het loket om te betalen voor mijn extra tas. Ik had mijn bagage moeten verdelen en daarom een goedkope mega grote tas gekocht. Ook hier mocht ik maar maximaal 20 kg mee, net als met t vliegtuig. Voor mij meer moeite maar voor hun ook want mijn koffer van 30 kg had minder ruimte ingenomen dan een grote koffer en een mega grote tas maar oké.Het ticket was oké en het eerste wat ik te horen kreeg was: Just give your bag to the busdriver and don't say anything. Just come back if you have to pay. Oké dat was het proberen waard en zou me 20 dollar besparen ! En bij de buschauffeur aangekomen was het: This bag is from that guy over there right ? Uhhmm no or... yes from now on it is Waarop hij zei: Just don't say anything, otherways i have to ask you to pay for your bag. Done ! How easy... Ik was helemaal happy en heb een prima reis gehad. Behalve dat ik enorm last had van mijn rug maargoed dat nemen we dan maar voor lief 12 uur lang (7 uur 's avonds waren we vertrokken en 6.30 uur 's ochtends waren we in Sydney, een half uur eerder dan gepland).

Mijn hostmum had wat moeite om bij de locatie te komen maar eenmaal daar aangekomen was het inladen en op weg naar huis. Ik vond het prima en stond midden in de stad terwijl ik nog even belde met mijn bezorgde vriendje, leuke ervaring zo op reis met alle bagage

Mijn hostparents van nu zijn een stuk jonger en ook een stuk makkelijker, en ik heb een hele fijne kamer in een heerlijk huis. Ik kom helemaal tot rust en heb ook wel een beetje een vakantiegevoel. De kinderen zijn super schattig ! Ik geniet volop vanaf het moment dat ik wakker word en die stemmetjes hoor.

Mijn eerste weekend met mijn nieuwe familie was het paasweekend. En het leuke is, mijn familie is echt Australisch ! Ik ben dus gelijk ondergedompeld in de Australische cultuur, en dit betekend... Vegemite (een heel zout iets wat ze op brood doen, mijn hostdad kon niet wachten totdat ik het ging proberen en stond me uiteraard te filmen maar ik was voorbereid dat het zo zout zou zijn, luckey me ! Ik liet me dus niet kennen en hij was verbaasd dat ik het gewoon at Niet heel vies maar zeker niet lekker alhoewel de kinderen er dol op zijn), een grote paasshow (soort grote kermis met heel veel dieren), en zondag een echte footy wedstrijd ! Hoe gaaf was dat. Alles gaat samen met een biertje of wijntje en de eerste avond stond ook de barbeque al aan.

De eerste dagen waren wel moeilijk omdat het allemaal zoveel veranderingen waren en in huis was het een beetje 'rommelig' omdat die oma er een paar dagen was (ze hadden een bruiloft gehad van de vader van Jack (hostdad) die hertrouwt was en die broer (van Jack) was ook een paar keer op visite met zijn vrouw en zoontje. Die wonen in Noorwegen en daardoor kon hun moeder hen nu eindelijk weer zien. Die oma is normaal gesproken in Melbourne) Als Nye (2 jaar) van mij zijn zin niet kreeg, kreeg hij dat van oma natuurlijk wel. Hierdoor voelde ik me na de eerste dag erg down en had ik even mijn dip. Nye moest niks van me weten, ik had het gevoel dat die oma me op de vingers keek, en ik was in een vreemd huis waar ik nog niks uitgelegd had gekregen en waar ik nog niks wist. HEAVY. Toen Jack me die avond dus vroeg hoe het ging en ik me even k*t voelde schrok hij natuurlijk en dacht hij SHIT. Hij ging maar weer snel over andere dingen in gesprek mannen... HAHA !

De eerste week heb ik nu achter de rug en het ging na die dag al stukken beter. Nye krijgt veel zijn zin en hoe zij dat doen is niet echt mijn opvoeding (hij wordt uit de situatie gehaald of afgeleid als hij iets niet mag waardoor hij niet kan omgaan met teleurstelling, en hij heeft een enorm sterke eigen wil. Als iets anders gaat is het de 2-jarige peuter woede aanval) maar ik kwam er al snel achter dat ik me gewoon naar zijn niveau moet verlagen en een middenweg moet vinden. Dit gaat aardig goed nu. We zijn van de week naar de bibliotheek geweest waar ze een verhaal voorlazen, dansten en liedjes zongen. Super leuk !

Ook ben ik van de week al (in een week tijd, can't believe it!) naar de voetbaltraining geweest. Dit was erg gezellig en leek me een erg leuk team.

Vandaag (zondag 8-4) ben ik bij de wedstrijd wezen kijken maar dit viel me erg tegen en het leek alsof het niveau wat lager was dan wat ik gewend ben. Daarom heb ik besloten om naar de andere club te rijden (waar ik geen contact mee kreeg) en gewoon een praatje te maken. Dit was gelijk stukken beter onderhouden (veld en de locatie) en een heel ander niveau. Dit lijkt me dus nog leuker en hier ga ik dinsdag meetrainen. YES! I did it again. Als het bevalt meld ik me aan en omdat Minnie (4 jaar, bijna 5) voetballen ook erg leuk vind (and she got that feeling, wouw amazing) wil moeder proberen om haar voor dezelfde club aan te melden. Hoe gaaf !

We zijn dit weekend trouwens ook naar een sushi restaurant geweest (eerste keer sushi voor mij en met stokjes gegeten whaa, ging aardig maar ik kreeg van Jack toch nog even een vork naast mijn bord. Thanks ) en vandaag hadden mijn hostparents pizza besteld. Jummie !

See you at the next blog !

Melanie

Afsluiting van de laatste week au pair in Melbourne

Hallo allemaal,

Gisteren was Ala een dagje (extra) vrij van school. Ze was 's nachts wakker geworden en was niet lekker, of eigenlijk een beetje ziek. Toch was ze de ochtend wel op tijd wakker en leek ze zich goed te voelen. Ik stelde daarom voor om een filmpje te kijken en rustig aan te doen. Omdat ze zich goed leek te voelen had ik het idee om naar de bioscoop te gaan, in plaats van thuis op de bank een film te kijken. Op die manier waren we toch niet intensief bezig maar toch even lekker weg... dacht ik. Uit voorzorg had ik de film een uur later geboekt omdat we dan nog iets meer tijd thuis hadden en niet hoefden te haasten. Zo konden we ons nog even klaarmaken, en opruimen. Maar uiteindelijk, ja je raad het waarschijnlijk al, waren we toch aan de late kant en moesten we de supermarkt inrennen om nog even snel wat lekkers te kunnen halen (gelukkig ging Ala meteen akkoord met de m&m's toen ik dat voorstelde en wist ze deze meteen te vinden). Het werd een race tegen de klok om op tijd te komen en eenmaal aangekomen, nadat we de auto geparkeerd hadden en al te laat waren, konden we de hele bioscoop niet eens vinden. Had ik weer... Na flink rennen (arme Ala en ze was al niet topfit ) en vragen (het bleek IN het enorm grote winkelcentrum te zijn helemaal aan de andere kant) waren we een kwartier later gelukkig toch in de bioscoop. En nog eens op tijd voor de film ook ! We zaten met twee andere mensen in de bioscoop dus we hadden alle rust en alle ruimte. De film die Ala gekozen had was Peter Rabbit (yes ! ik ben al fan van het boek sinds ik deze bij mijn oma gezien heb, dus dat we naar deze film gingen vond ik helemaal leuk). En wat was deze film mooi ! De beelden, de muziek en de grappige maar ook zielige stukjes. Een aanrader voor elke leeftijd.

Toen de film afgelopen was hebben we nog even in het winkelcentrum gelopen maar Ala voelde zich weer wat minder goed. Ook merkte ik dat het vrij lastig is om gewoon even rustig in de winkel te kijken met een 8-jarige die nergens van af kan blijven en geen geduld heeft (misschien wilde ze graag naar huis omdat ze niet zo fit was, snap ik, het was niet het beste moment)

Ohja we waren ook nog eens de parkeerplaats kwijt Na heel wat (zelfde) rondjes winkelcentrum en navigatieborden (ze hebben hier hele handige grote schermen waar je precies kan zoeken wat je nodig hebt, zo ook de parkeerplaats) hadden we na 20 minuten eindelijk de auto gevonden (thankgod, arme Ala !). We kwamen steeds uit bij de gele parkeerplaatsen maar wij stonden bij de blauwe parkeerplaats geparkeerd (ik maak altijd een foto met mijn telefoon van waar ik sta en de omgeving om terug te kijken en het niet te vergeten). Wat bleek, ook dit was aan de hele andere kant van het winkelcentrum (pfff).

Vandaag was het Patrick zijn vrije dag. Ala voelde zich gelukkig beter en was blij dat ze naar school kon voor de excursie die ze zouden gaan doen. Ze had hier erg naar uitgekeken. Patrick wilde vandaag niks doen en had het idee om een cake te maken. Prima, en voor mij wel even lekker om thuis te zijn en mijn blog te schrijven en foto's bij te werken. Patrick hoor en zie je de hele dag niet en is tevreden met zijn computer en zijn games. Heerlijk relaxed dagje dus... totdat we Ala op moesten halen van school. Ik had Patrick een uur van tevoren gevraagd wanneer hij wilde eten en gezegd dat we over een uur weg zouden gaan om Ala op te halen. Hij wilde later eten en de cake wilde hij ook nog niet maken. Oké. Na een half uur vertelde ik hem nog eens dat we over een half uur weg zouden gaan en dat hij pas laat zou eten omdat we Ala na school naar creative writing zouden brengen en moesten wachten tot ze klaar was om daarna naar huis te gaan. Ik vroeg hem nogmaals of hij zeker was dat hij later wilde eten. Op naar school dacht ik dus. Ik maakte Ala haar eten warm om mee te nemen (Ala eet dinsdag altijd in de auto omdat ze vanuit school gelijk door moet naar creative writing) en dacht zelf ook nog even snel te kunnen eten. Dit was echter niet het geval want Patrick besloot tien minuten van tevoren naar beneden te rennen en zijn cake te maken en ondertussen ook nog even om dinner te vragen oké... dacht ik toen (hij wordt namelijk 'nog' vervelender als hij trek heeft, dus om dat te voorkomen). Mijn net opgewarmde eten ging dus naar Patrick en ik besloot een appeltje mee te nemen omdat ik inmiddels behoorlijk trek had (zo gaat dat als je met kinderen te maken hebt, opofferen soms). Het was inmiddels al vijf minuten later dan de tijd dat we weg moesten en terwijl ik Patrick zei dat hij het eten in de auto moest opeten was het alleen maar: 'No, i will not eat in the car, it's fine, it's fine, i will eat now'. Ondertussen was ik behoorlijk gestrest en voelde ik me schuldig dat Ala moest wachten (ik ben vorige week twee keer te laat gekomen oeps ). Gelukkig was Ala goed gehumeurd en vrolijk als altijd.

Op naar creative writing dus, maarja wat doe je als je geen navigatie hebt (deze lag nog in de auto van moeder) en het adres thuis hebt liggen ? NOOO. En we waren al laat natuurlijk. Ik dus nog steeds gestrest, het adres zoeken wat ik de eerste tien minuten niet kon vinden, moeder opbellen die niet opnam en op de achterbank het commentaar van Patrick aan moeten horen (just go home, just go home, heeel irritant). Toen ik het adres eindelijk gevonden had, thanx google maps history (techniek van tegenwoordig), dus snel op weg naar creative writing. Just on time ! met het geluk dat er weinig verkeer was, dat is normaal wel anders. En toen, een leeg lokaal Ohja, er was geen creative writing vandaag (Ala had dat een week geleden gezegd maarja een week, er gebeurd veel in een week) ! En gewoon ook allemaal vergeten. We waren niet de enige want er waren meer kinderen die gekomen waren terwijl het vandaag niet was. Iets met communicatie naar ouders ? Barbara vertelde me dat er alleen gecommuniceerd word als er betaald moet worden. Klonk me erg bekend (iets met Nederland ?). Geluk bij een 'ongeluk' was dan weer wel dat ik nu geen uur met Patrick hoefde te wachten.

Moe maar voldaan na deze hectische dag, tijd om te gaan slapen. Weltrusten !

Tot de volgende blog !

Melanie