reisverhalenvanmelanie.reismee.nl

Back on the field, en mijn eerste knuffel is een feit :)

Hallo allemaal,

Maandagheb ik met Minnie een lieveheersbeestje gemaakt. Je hebt op facebook een hele leuke pagina waar je heel veel knutselwerkjes kan vinden. Dit heet easy peasy and fun. Erg leuk ! Minnie wilde zelf het blaadje tekenen en omdat we geen zwart papier hadden, had Minnie bedacht om een wit blaadje zwart te kleuren. Hoe slim, hier had ik zelf nog niet eens over nagedacht.

Toen we klaar waren zijn we naar het park, en naar de bibliotheek, gegaan. Het is deze week nog steeds erg lekker weer.

Maandag heb ik trouwens mijn eerste recept gekookt helemaal in het engels ! En het was lekker... Ik was helemaal trots. Rijst met maïs erin en kip gebakken in hele lekkere marinade.

Dinsdagben ik met Minnie wezen zwemmen. Mijn hostmum had de auto nodig dus moesten we wachten tot de lunch, totdat Natasha (hostmum) terug was. Minnie had er erg veel zin in en kon eigenlijk niet wachten. Dus op tijd eten en toen moeder terug was, GAAN Dit was even kort, een uurtje, omdat we Nye daarna op moesten halen van preschool. Maar dat maakte het uiteraard niet minder leuk. Moeder moest naar een vergadering toen we thuis waren dus ik was voor het eerst de avond alleen met de kids. Dit ging uiteraard goed en is niet anders dan dat ik gewend ben. Behalve dat de 2-jarige Nye besloot om niet in bad te willen... Dit was de avond daarvoor ook (bij zijn moeder) en toen mocht hij gelijk naar bed. Dit probeerde hij nu dus ook maar om dat te onderbreken en er geen gewoonte van te maken heb ik hem dus maar snel in bad getild, uit bad getild (alleen voor het idee) en zijn pyjama aan gedaan (wat hij alleen maar vroeg en wilde). Niks aan de hand dus, en hij zat hartstikke lief met zijn treinen te spelen daarna.

Ik had dinsdag mijn eerste voetbaltraining bij de andere club, Turramurra United FC. Moeder was een beetje laat thuis van de vergadering maar dat was niet zo erg (ik moest na deze lange werkdagen namelijk nog een beetje zin maken en energie vinden). Ik ben toen snel naar boven gegaan, omgekleed en in de auto gesprongen. Ik had niet gezien dat er een parkeerplek was en had de auto daarom aan de andere kant van de weg bij een ziekenhuis geparkeerd. Snel even naar binnen gelopen en gevraagd of dit een probleem was, maar dat was prima. De coach en de meiden vonden het leuk dat ik gekomen was (en moesten hard lachen, toen ik hun vraag beantwoordde en zei dat ik pas en week hier was, omdat ik nu al weer op het veld stond en voetbalde) , en dit was gelijk een hele andere training dan de week ervoor (van de andere club). Een training van nonstop rennen en oefeningen. Veel meer op mijn niveau (wat ik gewend ben). Dit voelde dus veel beter en ik kreeg gelijk mijn short en sokken. Ik had trouwens in de laatste wedstrijd tijdens de training de perfecte winnende goal voorgegeven door een erg mooie combinatie !De meiden waren erg sociaal en wonen ook allemaal in de buurt. Daardoor kreeg ik gelijk te horen: als je zondags mee wil rijden komen we je wel ophalen hoor, geef het gewoon aan ! Top. Facebook uitgewisseld en de volgende dag gelijk maar aangemeld voor de club. Het was nog even de vraag of ik dan zondag de wedstrijd zou kunnen spelen omdat ik een nummer nodig had, zodat ik ook verzekerd zou zijn, maar dit was allemaal binnen een paar minuten geregeld. Super fijn.

Woensdagheb ik Minnie naar school gebracht. Natasha kende een park en vertelde me dat het leuk was om daar met Nye heen te gaan. Dit heb ik dus opgezocht, maar ik wilde eerst nog even langs het service center om mijn WWCC (work with children check) te regelen. Dit was namelijk niet ver van de school van Minnie vandaan. Ik moest mijn paspoort en/of rijbewijs laten zien, nadat ik online al dingen had ingevuld, maar toen ik daar was accepteerden ze mijn rijbewijs niet en vertelden ze mij dat ik een ander formulier moest invullen. Dat wilde ik dus doen maar omdat ik, terwijl we aan het wachten waren, Nye mijn telefoon had gegeven (diggers, diggers, diggers) bleef hij natuurlijk huilen en schreeuwen om mijn telefoon (ja die fout had ik gemaakt en dat doe ik dus niet meer ). Tijd dus om het formulier mee te nemen en te gaan. Dat kwam de volgende keer wel weer. In de auto heeft ie nog even tien tot vijftien minuten alles bij elkaar geschreeuwd om niks (ik wist niet wat ie wilde en hij zelf ook niet meer volgens mij). Hij wilde naar huis en zelfs niet meer naar het park. Oké dan gaan we naar huis (ik rij gewoon via het park natuurlijk en vraag het hem dan nog wel eens), en toen hij het park zag wilde hij toch wel naar het park. We hadden niet veel tijd meer, dus snel nog even schommelen, klimmen en glijden en toen weer gauw naar huis. Ik had thuis wat pannenkoeken gebakken (maar dit was met andere bloem en was niet te eten helaas) en Nye was goed moe om lekker te gaan slapen. Toen we Minnie op gingen halen hebben we nog heerlijk in het park bij school gespeeld.

Donderdaghad ik een korte dag en dat betekende dus dat ik daarna drie en een halve dag weekend had ! Yes heerlijk. Nye wilde al vroeg naar het park en onderweg had ik een thee gekocht om in het park op te drinken. Nye wilde graag een koek. Omdat we vroeg waren waren we helemaal alleen in het park. Op die momenten besef ik dan regelmatig dat ik enorm geniet van die dagen en de simpele dingen. Nye die rondstept terwijl ik heerlijk op het bankje van mijn thee en het lekkere weer geniet. Daarna zijn we naar de bibliotheek geweest. Dit was weer erg leuk en gezellig. Boekjes, zingen en dansen.

Omdat Minnie ook graag wilde voetballen bij dezelfde club had ik geregeld dat ook zij naar de training kon komen. Ze zou in het team van de seagulls (? meeuwen dus) komen en op donderdag van 4.30 pm tot 5.15 pm trainen. Ook hadden ze al wedstrijden, op zaterdag. Mijn hostmum vond het erg leuk dat ik dit geregeld had en vroeg dus ook of ik dat samen met Minnie wilde doen. Uiteraard vond ik dit leuk. Ze vroeg het omdat ze dit een beetje als 'ons'dingetje zag. Ik werkte maar tot 12.30 pm dus ik had nog even lekker de tijd om een film te kijken tussendoor. Deze was erg goed, Before I Wake.

Toen Minnie thuis kwam had ze erg veel zin in de training en was ze snel omgekleed. We konden dus op tijd vertrekken naar het veld. Eenmaal daar aangekomen hadden we al snel de persoon gevonden waar ik contact mee had, zij heet ook Natasha net als mijn hostmum (voor Minnie wel makkelijk te onthouden ). Minnie kreeg gelijk een broekje, shirt en een bal van de club en werd hartelijk ontvangen. Dit vond ze natuurlijk erg leuk (en ze zag er zo schattig uit in dat tenue, ik was zo trots ! ). We hebben vast even samen wat overgespeeld met de bal en ik kon gelijk zien hoe enthousiast Minnie was. De training en al die kinderen vond ze nog wel erg spannend. Het was de eerste keer in haar leven dat ze zoiets zag en meemaakte natuurlijk, dus dat snap ik wel. Toch heb ik haar een beetje geprobeerd te stimuleren om mee te doen, maar ze liet mijn hand amper los en wilde dat ik bij haar bleef natuurlijk. Hierdoor heeft ze niet echt meegedaan en alleen aan de kant gestaan en gekeken. Voor de eerste keer al heel wat natuurlijk en goed dat ze dit heeft ervaren. (De excuses van) dat ze verlegen was, dat iedereen naar haar keek en dat ze moe was heb ik allemaal voorbij horen komen. Ook wilde Minnie natuurlijk schoenen, want iedereen had schoenen. Ik heb haar toen uitgelegd, en laten zien, dat niet iedereen voetbalschoenen had en dat we eerst moesten bedenken of ze wel echt wilde voetballen (en dat ze dat eerst moest laten zien voordat we schoenen konden kopen). Het was wel grappig om te zien dat Minnie zo enthousiast was (alles of niets ) en toen alle kinderen naar huis gingen vloog ze over het veld met de bal. Je kon zien hoe leuk ze het vond.

Toen we thuis kwamen van de training kwam Nye ineens naar me toe rennen om me een knuffel te geven ! Hoe cute. Dit was vorige week nog wel anders. Ook was hij me aan het uitdagen om aandacht te krijgen .

Vrijdagwas ik natuurlijk vrij en ben ik naar Hornsby gegaan met de trein. Dit is een erg leuke plaats, waar ze een enorm groot winkelcentrum hebben. Ook kon ik hier mijn formulier inleveren en alles regelen voor mijn WWCC. Dat heb ik dus eerst maar gedaan en dit was gelukkig snel geregeld. Ook wilde ik vragen of ik recht had op een medicare. Dit is namelijk gratis en maakt het testen van je ogen (voor mijn contactlenzen) een stuk makkelijker. Normaal is dit hartstikke duur maar met een medicare is het gratis, net als de zorg in een ziekenhuis. Dit is allemaal vrij goed geregeld hier als ik het zo hoor. Vanaf het Service Center (waar ik was voor mijn WWCC) ben ik vervolgens dus naar de locatie gestuurd waar ik naar mijn medicare kon vragen. Dit is trouwens een pasje voor de mensen die denken WT* is dat .Ook hier werd ik enorm goed geholpen en na lang, bellen, formulieren invullen en wachten had ik zelfs dit voor elkaar ! Wouw ik was verbaasd/verrast hoe ik ook dit maar weer (zo snel) had geregeld, nog steeds allemaal in het Engels uiteraard. Ik ben toen nog even naar de winkels gegaan en heb nog wat navraag gedaan bij verschillende opticiens (niet wetend waar je moet beginnen er zijn er zoveel) maar helaas kunnen ze ook hier geen prijzen zeggen en willen ze ook hier allemaal een oogmeting plannen. Dat heb ik die avond dus online maar even ingepland voor de volgende dag.

In het winkelcentrum heb ik nog een heerlijke frozen yoghurt gegeten. Je kan dan zelf de smaken die je wil, via de machines, in een bakje doen en zelfs de toppings kiezen. Je betaald het gewicht wat ze afwegen. Erg lekker.

Omdat het al laat was en donker werd ben ik op tijd weer terug gegaan. Thuis hadden we heerlijk vlees en groenten van de barbeque. 'S avonds hebben we nog een film gezien maar ik was erg moe en ben aan het eind wat eerder naar bed gegaan.

Zaterdagben ik met de familie naar het voetbalveld gegaan om Minnie te laten zien hoe dat is, als ze ook gaat voetballen. Half negen op het veld, yes ! Dit vond ze nog steeds erg spannend maar ook weer erg leuk. Ze wilde graag meedoen, maar dat mocht natuurlijk nog niet. Ik had de avond van tevoren gezegd dat het goed zou zijn om te gaan en om Minnie te laten zien wat ze kon verwachten, en dit vonden mijn hostparents een goed idee. Ze hadden haar in voetbaltenue en al meegenomen.

Op het veld had ik gelijk wat mensen die naar me toe kwamen om me te begroeten en die naar me vroegen. Erg grappig om te zien hoe snel je 'bekend' bent binnen de club als je zelf stappen onderneemt en contact legt met mensen zonder dat je ze kent.

Ik had om 12 uur mijn eerste oogmeting en was daarom dus op tijd met de trein naar Hornsby gegaan. Omdat ik vroeg was liep ik gewoon maar even de winkel in om te vragen of ze al tijd hadden maar zoals verwacht vertelde ze dat het erg druk was en dat ik nog even de tijd had om bij de winkels te kijken. Dit heb ik dus maar even gedaan en ik had ook nog wat dingen nodig, onder andere voetbalschoenen (mijn goedkope voetbalschoenen van toen krijg ik flinke blaren van, dat verschil merk je wel). Deze had ik snel gevonden en waren ook nog eens de laatste in mijn maat. Perfect, dit waren de schoenen waar ik toen naar op zoek was (soortgelijk, het gene wat ik in mijn hoofd had). Meteen geslaagd dus en ook nog eens passend bij mijn tenue.

Vervolgens ben ik terug naar de winkel gegaan voor mijn oogmeting en hier werd ik erg goed geholpen. Uiteindelijk ging ik de deur uit met nieuwe lenzen yaay ! De oogmeting is heel anders dan in Nederland by the way. Ook gaat dit veel sneller. Het enige wat ik nog nooit eerder meegemaakt had was dat ze een soort windshots/pufjes in je ogen doen, en dat drie keer. Heel raar maar dit hoort bij de oogmeting. Ook moest ik in het midden van een groen kruis staren en kreeg ik een paar keer felle flitsen.

Omdat ze overal zeggen dat je een oogmeting moet laten doen had ik er twee ingepland. De volgende was bij de andere opticien. Ik daar dus heen, verhaal uitgelegd blablabla... Je snapt het wel, maar die vrouw was daar niet heel blij mee en snapte er niks meer van. Advies wat ik dus kreeg was om het bij één winkel te houden 'want ze deden al zo veel voor me'. Oké oké sorry hoor, maar ik had nu nog steeds geen idee van prijzen. Die nogal geïrriteerde vrouw kon me dus ook niet helpen. Laat maar. Tijd om lekker verder te shoppen

Ik ben uiteindelijk lekker geslaagd. Ik heb hele leuke sloffen gekocht en een leuke rugzak.

Toen ik op tijd klaar was had ik zin om ergens heen te gaan waar ik lekker van het mooie weer kon genieten. Ergens waar ik aan een meertje kon liggen ofzo. Ik dus mijn telefoon gepakt en wat dingen opgezocht. Uiteindelijk heb ik toen besloten om naar ku-ring-gai chase national park te gaan. Dit zag er wel mooi uit en op internet stond dat er een grote picknick plaats was waar veel families kwamen enz. Ik dus de trein terug gepakt, en vanaf Turramurra de bus. In de bus heb ik voor de zekerheid nog maar een keer naar de halte gevraagd want dit was nergens te zien en werd niet genoemd. Eenmaal bij de halte uitgestapt. De buschauffeur vond het maar raar dat ik daar uitstapte en wilde toch graag weten wat ik ging doen. Toen hij dus nogmaals de deuren opende om het te checken zei hij: 'je weet toch wel dat het een plek is waar je niet lopend kan komen he ?' Waarop ik zei: 'ja ik zie wel ik ga gewoon even kijken'... Daar aangekomen bleek dus dat het een soort groot natuurpark (ofzo..) was waar ik ook in Turkije geweest ben, net zo iets. Dit kan je het beste met de auto doen maar toch was het lopend ook nog wel te doen. De afstand is ongeveer 5 km totdat je bij de picknickplaats komt. De moeite waard dus denk ik. Het was alleen al laat en in de tijd dat ik daar aan zou komen zou ik alweer terug moeten omdat ze dichtgaan met zonsondergang. Nouja, ik had het in ieder geval gevraagd. Andere keer maar weer terug om te kijken. Toen ik terug kwam bij de bushalte bleek alleen wel dat ik zeker 40 (nog meer zelfs) minuten moest wachten voor de volgende bus terug... Hmm dan maar een stuk lopen naar de volgende haltes. Ik had inmiddels ook gezien dat er een stuk verderop wat plaatsen waren waar je wat kon drinken. Volgende plan dus: lopen tot aan het café/restaurant en daar maar weer de bus nemen. Mijn batterij van mijn telefoon was alleen wel bijna leeg, maar ik wist waar ik was/heen moest dus dat scheelt. Na een flink stuk lopen heb ik dus uiteindelijk ergens wat thee gehaald, take away, en daar gewacht bij de bushalte. Toen ik de bus in kwam kreeg ik een grote glimlach van de buschauffeur (ja dit was dezelfde en hij keek echt zo van: zie je wel..).

De thee was erg heet. Dus ik bij de bushalte (half mijn handen verbrand aan de bekertjes voor mijn gevoel) mijn thee op een bankje neergezet, terwijl ik me bedacht dat ik water in mijn tas had, om koud water bij de thee te doen. Totdat, BAM hele thee op de grond en één slok over, nooo daar ging mijn dure thee !


Prima dagje.

Zondag,vandaag is de dag van mijn eerste voetbalwedstrijd !Ik heb lekker rustig aan gedaan, mijn blog eindelijk weer bijgewerkt en heel veel zin in de wedstrijd. Ik word straks opgehaald door de coach. Let's do this ! (ps, family is naar t strand denk ik. Ik ga volgende week maar eens een twee daagse trip plannen of naar t strand)


Tot de volgende blog !

Melanie

Reacties

Reacties

Peter

De oogtest die jij beschrijft is voor mij heel normaal. Weer leuk je blog gelezen te hebben.
Groetjes

Marcel

Geweldig om te lezen hoe je het telkens weer aanpakt, niks uit de weg gaat en laat zien dat het omgaan met een kind ook anders kan. De knuffel van Nye, de lach van Minnie en de foto's van jezelf zeggen genoeg.

Oma

Leuk die verhalen

Birgitta

Met die pufjes kunnen ze je oogdruk meten.
Leuk hoor om al je avonturen te lezen

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!

Deze reis is mede mogelijk gemaakt door:

Travel Active